જાતને નિતારીને સૂકવી લાગણીનાં બારણે....
હજીયે તે બારણે...
કુંચી વગરનું તાળું અકબંધ છે...!!
કોરાણે મુકેલ પગલૂછણિયું....
રોજ દસ્તક દીધે રાખે છે.....
સજડ "ભાવ"નાં અભાવનો....
તે સ્વભાવ હજી અકબંધ છે....!!
પ્રેયસી હોત તો પૂછી પણ લેત કે....
તાર્કિકતા ક્યાં હોય પ્રેમમાં...???
"સ્વ"પોતને એ પ્રશ્ન પૂછતાં.....
મૌનની એ પહેલીઓ અકબંધ છે..!!
શાહજહાંના મુમતાજ માટેનાં...
એ પથ્થરો નું શું થયું...???
ખડક બની ગયેલ એ...
સંભાવનાઓ અકબંધ છે...!!
મિત્તલ પટેલ
"પરિભાષા"
No comments:
Post a Comment