એક ડાળ પર પંખી બેસે ..
પંખી ડાળની થાય મિત્રતા ...
ડાળી પંખીને હૂંફ નો માળો આપે..
પંખી "ભાવ"ના ઈંડા મૂકે....
વરસાદ આવે , તુફાન આવે...
પંખી ડાળી હારે હારે...
ન તૂટવા દે ઈંડા ને...
ન તૂટવા દે માળો...
ઈંડા ફૂટ્યા અ"ભાવ" આવ્યો...
ખરબચડા રસ્તે એક જુગાઙ આવ્યો...
વૃક્ષ ને ઙાળીનો હવે થાક લાગ્યો...
ડાળી કહે "તું મારાથી થાક્યો!!"
વૃક્ષ કહે" હા બહુ તને સાંખ્યો.!!"..
હવે જરૂર નથી મને... તું ભાગ અભાગ્યો...!!
ડાળી તૂટી ,આતમ તૂટયો..
એ નિઃસ્વાર્થતાનું પલડું તૂટ્યું...
પંખી કેરો સ્વાર્થ જીત્યો..
ઝાડવા કેરું પોતીકું છૂટ્યું....
સંવેદનાની કોર પકડીને..
રડ્યું ડાળીયું.. ડૂસકે ડૂસકે...
ખડીયો સંભારે તેલને જીવવા...
તેમ ડાળી પંખીને સંભારે....!
મિત્તલ પટેલ
"પરિભાષા"
