વ્યવહારું વાતોની બાજુમાં જ
બેસી સંકોચાઈને…
થોડુંક ખુલતું બારણું….
ને તેમાંથી આવતાં ઉજાસમાં તરબતર….
આતમને…સતત જીવંત રાખતું….
પરબિડીયું……એટલે પ્રેમ…..
વ્યસ્ત “જીવ”ડા…ને ખોંખારીને…
ખુદમાં ખુદને…..ઓળખવાં ને…
માણવાં….. મજબૂર કરતું….
મરજીવીયું……એટલે પ્રેમ….
અસ્તિત્વની ઝાંખી કરાવી…
ઈશનાં અનુભવ થકી …
આખા જીવતરમાં સત્વ પ્રસરાવી….
તત્ સુધી પહોંચવા…..બનેલ એકેએક…
પગથિયું ….. એટલે પ્રેમ…
મિત્તલ પટેલ
“પરિભાષા”
અમદાવાદ
No comments:
Post a Comment